مقدمه

مدیریت داده‌ها یک فرایند ضروری است و به برنامه ریزی دقیق و اساسی نیاز دارد تا بتواند نیاز سازمانی را برآورده کند. به همین دلیل است که فضای ذخیره سازی تحت شبکه SAN (Storage area Network) بسیار کاربردی و رایج هستند. این نوع فضاهای ذخیره سازی تحت شبکه امکان ذخیره‌سازی داده‌ها به صورت متمرکز را فراهم می‌کنند که طی آن حجم زیادی از data به صورت یکپارچه درامده و در عین حال امکان دسترسی کافی به آن فراهم می‌شود. تفاوت بین FCIP و FCOE که دو پروتکل مورد استفاده در رابطه با مدیریت داده هستند در این مقاله توضیح داده شده است.

تفاوت بین FCIP و FCOE

با استفاده از SAN، اغلب متوجه می‌شویم که چندین نوع اتصال برای پاسخگویی به هر نیاز سیستم ضروری است، بنابراین همزمان لازم است با اتصالات مسی و فیبر نوری کار کرد. هنگامی نیاز به ارتباط بین زیرساخت‌های مختلف پیش می‌آید، نیازمند روش‌هایی هستیم که این ارتباط را برقرار کند.

هنگامی که صحبت از ایجاد ارتباط بین کانال‌های فیبر و اترنت می شود، چندین گزینه متفاوت وجود دارد. دو مورد از پرکاربردترین روش‌ها، پروتکل‌های FCoE و FCIP هستند. این دو پروتکل رویکردهای بسیار متفاوتی را برای ایجاد و حفظ ارتباطات متقابل سیستمی نشان می‌دهند، و درک هر یک از آن‌ها برای مدیریت بهتر شبکه مهم است.

معرفی FCoE و FCIP

FCoE چیست؟

FCOE مخفف Fiber Channel over Ethernet است. FCoE پروتکلی است که برای یکسان‌سازی اتصالات بین LAN و SAN کار می‌کند. در اصل، این پروتکل امکان یکپارچگی را برای هر دو نوع ترافیک در یک زیرساخت فراهم می‌کند. این بدان معناست که انواع مختلف اتصال قادر به انتقال بدون نصب سیستم‌های جدید هستند. به عبارت دیگر، FCoE ترافیک را به المانی که معمولا به عنوان یک شبکه همگرا از آن یاد می‌شود، تبدیل می‌کند.

در عمل، FCoE ترکیب و تطبیق داده‌ها و گزینه‌های ذخیره‌سازی را برای شبکه‌های سازمانی آسان‌تر می‌کند. شما می‌توانید با استفاده از این سیستم فیبر، اترنت و انواع دیگر اتصال داشته باشید، زیرا FCoE آنها را برای ارتباط یکپارچه در یک راستا قرار می‌دهد.

چند جنبه کلیدی برای شبکه FCoE وجود دارد. برای شروع، FCoE در تمام مراحل کار می‌کند. این بدان معنی است که در حالت میزبان- شبکه کار قادر به عمل است. همچنین این سیستم می‌تواند ارتباط شبکه به شبکه را فراهم کند و مستقیما برای ست‌آپ شبکه-ذخیره‌سازی فعالیت کند.

علاوه بر این، FCoE مستقیما بالای اترنت در stack پروتکل عمل می‌کند. به همین دلیل، در شبکه به صورت سرتاسری route نمی‌شود، اما در داخل شبکه، راه حلی سازگار برای ارتباط بین انواع مختلف اتصالات ارائه می‌دهد.

FCoE معمولا با تنظیمات سرور Blade برای بهبود مقیاس‌پذیری و گزینه‌های ارتباطی استفاده می‌شود. سرورهای تخصصی می‌توانند در صورت نیاز ارتباط بین مس و فیبر را تغییر دهند و به مدیران این امکان را می‌دهند که از توزیع LAN و SAN بر اساس نیازهای فعلی تجاری استفاده کنند. در اصل، این پروتکل یک راه حل بسیار سازگار برای برقراری ارتباط بین اتصالات است. 

FCIP چیست؟

FCIP مخفف Fiber Channel over IP است. این ارتباط SAN به SAN است که برای انتقال ارتباطات کانال فیبر در یک شبکه IP استفاده می‌شود. نکته‌ی کلیدی FCIP این است که از یک تونل استفاده می‌کند و به جای ادغام ترافیک، ارتباط بین کانال‌های فیبر و اترنت پرسرعت را مثل یک پل برقرار می‌کند.

هدف اصلی FCIP تلفیق داده ورودی و خروجی است. از آنجایی که FCIP اساسا پیوندهای فیبر را با اترنت جایگزین می‌کند، به انواع مختلف دستگاه‌ها اجازه می‌دهد به روش‌هایی ارتباط برقرار کنند که در موارد دیگر غیر قابل استفاده هستند.

FCIP برای رابط به SCSI (Small Computer System Interface) متکی است. به همین دلیل، فقط در مرحله سوئیچ به سوئیچ کار می‌کند. نمی‌توان از FCIP در چندین مرحله مانند FCoE استفاده کرد.

از سوی دیگر، FCIP در شبکه‌های مختلف قابلیت Routing دارد، که آن را برای مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی، مناسب استفاده می‌کند. این استفاده شامل مواردی مانند  بایگانی متمرکز داده‌ها، انتقال داده‌ها بین سایت‌ها و replication به یک سایت دیگر است.

مهم‌تر از همه، FCIP به کانال‌های فیبر اجازه می‌دهد تا روی سوئیچ‌ها و روترهای اترنت موجود routing انجام دهند. این نکته به طراحان شبکه اجازه می‌دهد تا هزینه تجهیزات را هنگام پیاده سازی اجزای FC جدید در شبکه به حداقل برسانند.

نکات کلیدی در رابطه با FCIP و FCoE

FCIP و  FCoEراه اندازی مکانیسم‌های بسیار متفاوتی را برای برقراری ارتباط بین سیستم‌های فیبر و مس ارائه می‌دهند. بسیاری از برنامه‌های کاربردی شبکه‌های سطح بالا به نوعی از ارتباطات متقابل نیاز دارند، بنابراین انتخاب روش مناسب مهم است. FCIP برای ایجاد تونل بین شبکه‌های مختلف برای ارتباط بدون اخلال گزینه‌ی بهتری است. FCoE برای راه‌اندازی‌ SAN مناسب است که طی آن مرتبا باید نحوه برقراری ارتباط با دستگاه‌های مختلف در سیستم سرور تغییر کند.

کاربرد

با FCoE، شرکت‌ها می‌توانند داده‌ها و ذخیره سازی خود را در یک شبکه همگرا یکپارچه کنند، در حالی که پروتکل FCIP داده‌ها را با استفاده از یک تونل بین شبکه‌ها منتقل می‌کند. در FCIP، فریم‌های FC از طریق یک پروتکل تونل‌زنی به وسیله‌ی IP در سراسر شبکه‌ها منتقل می‌شوند.

مراحل و موارد استفاده

FCoE در تمام مراحل شبکه موثر است – شبکه به شبکه، میزبان به شبکه و شبکه به ذخیره سازی. این در حالی است که FCIP ، فقط در یک مرحله کار می‌کند، یعنی سوئیچ به سوئیچ.

Routing

FCoE  ،TCP/IP را در لایه اترنت اجرا نمی‌کند و نمی‌توان آن را روی شبکه‌ها مسیریابی کرد، در حالی که FCIP قابلیت مسیریابی روی شبکه‌ها را دارد.

محدوده

لازم به ذکر است که محدودیت استفاده برای FCoE در دیتاسنتر‌ها وجود دارد، در حالی که FCIP در سرتاسر دیتاسنتر یک شرکت با استفاده از یک سیستم ذخیره‌سازی قابل اعمال است.

مدل عملکرد

در لایه اترنت، FCoE مستقیما از طریق اترنت به عنوان بخشی از protocol stack بدون نیاز به TCP یا IP برای اجرای پروتکل عمل می‌کند. در مقابل، پروتکل FCIP فریم‌های کانال فیبر را از طریق TCP یا IP ارسال می‌کند و امکان مسیریابی فریم‌های کانال فیبر FCIP را روی روترهای فعلی و سوئیچ‌های اترنت فراهم می‌کند.