سرویس‌های ابری

اطلاعات بیشتر
زیرساخت ابر
vSAN

رایانش ابری (CLOUD COMPUTING) چیست؟

رایانش ابری به عنوان یک فناوری نوین، طی سال‌های اخیر توجه ویژه‌ای را به خود جلب کرده است. کسب‌وکارها با بهره‌گیری از آن و انتقال داده‌ها و خدمات خود به زیرساخت‌های ابری، علاوه بر کاهش هزینه‌ها، به افزایش بهره‌وری، بهبود عملکرد و امنیت در سطوح بالاتر دست می‌یابند. اما رایانش ابری چیست؟ چه مزایا و معایبی دارد؟ و برای چه سازمان‌های مناسب است؟ در ادامه این مقاله، همراه ما باشید تا به طور کامل با رایانش ابری آشنا شوید.

تعریف رایانش ابری

رایانش ابری (Cloud Computing) یک مدل نوین ارائه خدمات فناوری اطلاعات برای دسترسی به منابع رایانشی از جمله سرورها، ذخیره‌سازی، مراکز داده، شبکه و ابزارهای تجزیه‌ و تحلیل هوشمند از طریق بستر اینترنت است. این خدمات به کاربران امکان می‌دهند تا به جای خرید یا ارتقاء زیرساخت‌های فیزیکی و تجهیزات مرتبط، به منابع و ابزارهای مورد نیاز خود بر روی زیرساخت ابری دسترسی داشته باشند و از مزایای افزایش عملکرد، سرعت، بهره‌وری و دسترسی آسان بهره‌مند شوند. این فناوری که امروزه به گزینه‌ای محبوب برای کسب‌وکارها تبدیل شده است، از طریق شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات ابری CSPs قابل سفارش است. شرکت‌های مذکور در ازای خدمات ارائه شده به مشتریان خود، هزینه‌های مرتبط با استفاده، نگهداری و پشتیبانی را دریافت می‌کنند. به این ترتیب، به کسب‌وکارها کمک می‌کنند تا بدون نگرانی در مورد مدیریت و نگهداری تجهیزات رایانشی، از مزایای آنها بهره‌مند شوند. با پرداخت این هزینه‌ها، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در زیرساخت‌های فیزیکی کاهش می‌یابد. درنتیجه این امکان را برای کسب‌وکارها فراهم می‌آورد که با آزاد‌سازی منابع مالی، با سرعت بیشتری به نوآوری و توسعه فعالیت خود بپردازند. به‌علاوه، چون تجهیزات و منابع ابری به‌طور مداوم به‌روزرسانی می‌شوند، کاربران همواره به آخرین فناوری‌ها دسترسی دارند، که این امر باعث افزایش امنیت و قابلیت اطمینان سیستم‌ها نیز می‌شود.

پیدایش رایانش ابری

آغاز داستان “رایانش ابری” به دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ برمی‌گردد. درست زمانی که Dr. joseph Carl Robnett Licklider ، متخصص کامپیوتر و روانشناس آمریکایی که به عنوان “پدر محاسبات ابری” شناخته می شود، اولین ایده‌های شبکه جهانی را معرفی کرد. در دهه 1950 شرکت‌ها شروع به استفاده از کامپیوترهای مرکزی بزرگ (Large Mainframe Computers) کردند، اما به دلیل هزینه بسیار زیاد، هر سازمانی توانایی خرید آن‌ها را نداشت. به همین دلیل، مفاهیم اولیه اشتراک‌گذاری زمانی منابع از طریق مدل کار از راه دور (RJE) به‌طور گسترده‌ای رواج یافت. در این مدل اولیه “مرکز داده”، کاربران دستورات و محاسبات خود را به اپراتورها ارسال می‌کردند تا بر روی کامپیوترهای بزرگ اجرا شوند. این مدل، فرصتی جهت آزمایش روش‌های مختلف برای فراهم کردن قدرت محاسباتی کلان مورد نیاز کاربران متعدد از طریق اشتراک‌گذاری بود. در نهایت، پیشرفت‌های بدست آمده به بهینه‌سازی زیرساخت‌ها، پلتفرم‌ها و برنامه‌ها و افزایش بهره‌وری برای کاربران منجر شد. استفاده از اصطلاح “ابر” برای خدمات مجازی‌سازی شده به سال ۱۹۹۳ بر می‌گردد، زمانی که دیوید هافمن، متخصص ارتباطات General Magic از این اصطلاح برای توصیف “مکان‌هایی” که برنامه‌های مستقل در محیط برنامه‌نویسی Telescript می‌توانستند به آن‌ها “جا‌به‌جا بشوند” استفاده کرد که منظور آن توصیف “دسترسی به برنامه‌ها از راه دور” بود. اصطلاح “رایانش ابری” در سال ۱۹۹۶ به‌صورت تجاری معرفی شد، زمانی که شرکت Compaq Computer Corporation برنامه کاری خود را برای آینده رایانش و اینترنت تدوین کرد. شرکت Compaq پیش‌بینی ‌کرد که در آینده نه‌چندان دور، ذخیره‌سازی آنلاین فایل‌های کاربران، از نظر تجاری ایده‌ای موفق خواهد بود. به همین دلیل، فروش سخت‌افزار‌های رایانشی (سرور) به ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی آغاز کرد. در اینفوگرافی زیر، تاریخچه پیدایش رایانش ابری را می‌توانید مشاهده کنید:

اجزای رایانش ابری

اجزای زیر از مهم‌ترین عناصر معماری مدرن رایانش ابری محسوب می‌شوند:

مراکز داده: ارائه‌دهندگان خدمات ابری (CSPs) مالک مراکز داده‌ و تجهیزات آن هستند که شامل سرورهای فیزیکی، سیستم‌های ذخیره‌سازی ابری و سایر سخت‌افزارهای مرتبط است. این زیرساخت‌ها پایه و اساس رایانش ابری را فراهم می‌آورند.
وجود قابلیت‌های شبکه: در رایانش ابری، یک اتصال اینترنتی، بخش کاربران (مانند رابط کاربری سمت کلاینت که از طریق دستگاه‌های وب‌محور قابل مشاهده است) را به بخش پردازش و عملکرد (مانند سرور‌های رایانشی در مراکز داده و برنامه‌ها و خدمات مبتنی بر ابر) متصل می‌کند. به همین دلیل در رایانش ابری، وجود اتصالات شبکه پرسرعت، از اهمیت بالایی برخوردارند. علاوه بر این، فناوری‌های پیشرفته شبکه‌سازی ابری، از جمله Load balancers، شبکه‌های تحویل محتوا (CDN) و شبکه‌ نرم‌افزار‌محور(SDN) به کار گرفته می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که داده‌ها با سرعت، سهولت و ایمنی لازم بین کاربران و منابع رایانش ابری جریان پیدا می‌کنند.
مجازی‌سازی: رایانش ابری به شدت به مجازی‌سازی زیرساخت‌های فناوری اطلاعات متکی است، که شامل سرورها، نرم‌افزارهای سیستم‌عامل، شبکه و دیگر تجهیزات مرتبط می‌شود. این زیرساخت‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای خاص به گونه‌ای انتزاعی می‌شوند که بتوانند به طور مشترک و بدون توجه به مرزهای سخت‌افزاری فیزیکی، تقسیم شوند. به عنوان مثال، یک سرور سخت‌افزاری می‌تواند به چندین سرور مجازی تقسیم شود. مجازی‌سازی به ارائه‌دهندگان خدمات ابری این امکان را می‌دهد که به حداکثر بهره‌وری از منابع مراکز داده خود دست یابند.

مزایای رایانش ابری

رایانش ابری یک تحول اساسی در نگرش کسب‌وکارها نسبت به نحوه استفاده از منابع فناوری اطلاعات (IT) است که در مقایسه با مدل‌های سنتی از مزایای چشمگیری برخوردار است. در ادامه به برخی از این مزایا می‌پردازیم:

کاهش هزینه‌ها: استفاده از رایانش ابری می‌تواند تمام یا بخشی از هزینه‌های مربوط به خرید، نصب، پیکربندی و مدیریت سرورهای مرکزی و سایر زیرساخت‌های لازم را کاهش دهد. با این فناوری، سازمان‌ها نیازی به صرف سرمایه‌های هنگفت برای خرید و نگهداری سرورها و سخت‌افزارهای مرتبط یا هزینه خدمات نگهداری مانند برق، UPS، سیستم‌های سرمایشی و… ندارند. علاوه بر این، شرکت‌ها برای مدیریت عملیات مراکز داده ابری به تیم‌های بزرگ فناوری اطلاعات نیازی ندارند، زیرا می‌توانند به تخصص تیم‌های ارائه‌دهنده خدمات ابری خود تکیه کنند. رایانش ابری همچنین هزینه‌های مرتبط با خرابی قطعات و تعمیرات را کاهش می‌دهد تا سازمان‌ها مجبور نباشند زمان و هزینه‌ زیادی را برای رفع مشکلات ناشی از خرابی صرف کنند.

سرعت: رایانش ابری استقرار سریع برنامه‌ها و خدمات را تسهیل می‌کند. کاربران تنها با چند کلیک ماوس و در عرض چند دقیقه به منابع قدرتمندی از خدمات زیرساختی دسترسی خواهند داشت. این خدمات شامل محاسبات، ذخیره‌سازی و پایگاه‌های داده، همچنین اینترنت اشیا، یادگیری ماشینی، تجزیه و تحلیل و موارد دیگر هستند. با داشتن اتصالات پرسرعت، سرورهای محاسباتی قدرتمند و زیرساخت مدرن، حجم زیادی از کاربران به‌صورت همزمان از سرعت مناسب برای رایانش بهره‌مند می‌شوند. این ویژگی به کسب‌وکارها انعطاف‌پذیری زیادی می‌دهد و فشارهای ناشی از زمان‌بندی اجرای بارهای کاری حجیم را کاهش می‌دهد.

استقرار جهانی: یکی از مهم‌ترین مزایای خدمات رایانش ابری، توانایی مقیاس‌پذیری بالای آن است. این به معنای ارائه منابع محاسباتی، فضای ذخیره‌سازی و پهنای باند کافی در زمان و موقعیت جغرافیایی مورد نیاز است. به زبان ساده، ارائه خدمات در مقیاس جهانی مزیت کلیدی رایانش ابری است. با استفاده از رایانش ابری، هر کسب‌وکار می‌تواند در مناطق جغرافیایی مختلف گسترش یابد و در عرض چند دقیقه در سطح جهانی مستقر شود. قرار دادن برنامه‌ها در نزدیکی کاربران نهایی، تأخیر را کاهش می‌دهد و تجربه آن‌ها را بهبود می‌بخشد.

چند مستاجری: یکی دیگر از مزیت‌های رایانش ابری، قابلیت چند مستاجری (Multi-Tenant) است. این ویژگی به چندین شرکت اجازه می‌دهد که از زیرساخت‌های فیزیکی یکسان یا برنامه‌های مشابه به‌طور مشترک استفاده کنند، در حالی که حریم خصوصی و امنیت داده‌های خود را حفظ می‌کنند. به عنوان مثال، دو شرکت می‌توانند از یک سرور مشترک استفاده کنند، اما داده‌های هر کدام به‌طور کامل محرمانه باقی می‌ماند. این قابلیت به شرکت‌ها کمک می‌کند تا هزینه‌ها را کاهش دهند و از امکانات و منابع به‌روز بهره‌مند شوند.

بهره‌وری و عملکرد: خدمات رایانش ابری در شبکه‌ای از مراکز داده ایمن در سراسر جهان اجرا می‌شود که به‌طور مرتب به آخرین نسل سخت‌افزارهای محاسباتی سریع و کارآمد ارتقا می‌یابند. این به‌روز رسانی‌ها باعث می‌شود کاربران هنگام اجرای بارهای کاری مختلف، مانند تجزیه و تحلیل داده‌ها یا میزبانی وب‌سایت‌ها، کاهش قابل توجهی در تأخیر شبکه را تجربه کنند. در نتیجه، این بهبودها به افزایش عملکرد و بهره‌وری کلی کمک می‌کنند و تجربه کاربری بهتری را فراهم می‌آورند.

امنیت: امنیت در رایانش ابری یکپارچه است و با آخرین ابزارهای امنیت سایبری مجهز می‌شود تا با تهدیدات جدید و نوظهور همگام شود. در کنار ویژگی‌های امنیتی قوی، CSP‌های امروزی گواهینامه‌های انطباق مختلفی را نیز ارائه می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که خدمات آنها مطابق با استانداردها و مقررات سخت‌گیرانه جهانی است. طیف گسترده‌ای از ابزارهای مدیریت امنیت ابری شامل موارد زیر توسط CSPs ارائه می‌شود:

مدیریت هویت و دسترسی (IAM): ابزارها و سرویس‌های IAM، پروتکل‌های اجرایی سیاست‌محور را برای همه کاربرانی که تلاش می‌کنند به سرویس‌های داخلی و مبتنی بر ابر دسترسی داشته باشند، خودکارسازی می‌کنند.
جلوگیری از نشت داده‌ها (DLP): سرویس‌های DLP که ترکیبی از هشدارهای اصلاحی، رمزگذاری داده‌ها و سایر اقدامات پیشگیرانه برای محافظت از همه داده‌های ذخیره شده، چه در حالت استراحت و چه در حال حرکت هستند.
سیستم مدیریت اطلاعات و رویدادهای امنیتی SIEM: ابزار SIEM یک راه‌حل هماهنگ امنیتی جامع است که نظارت، شناسایی و پاسخ تهدید را در محیط‌های مبتنی بر ابر خودکار می‌کند. فناوری SIEM از فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) برای ارتباط داده‌های گزارش در چندین پلتفرم و دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌کند. این موضوع به تیم‌های فناوری اطلاعات اجازه می‌دهد تا با موفقیت پروتکل‌های امنیتی شبکه خود را اعمال کنند و آنها را قادر می‌سازد تا به تهدیدات احتمالی به سرعت واکنش نشان دهند.
پلتفرم‌های انطباق خودکار داده‌ها: راه‌حل‌های نرم‌افزاری خودکار، کنترل‌های انطباق و جمع‌آوری متمرکز داده‌ها را برای کمک به سازمان‌ها در پایبندی به مقررات خاص صنعت خود فراهم می‌کنند. به‌روزرسانی‌های انطباق منظم را می‌توان در این پلتفرم‌ها ایجاد کرد تا سازمان‌ها بتوانند با استانداردهای انطباق مقرراتی در حال تغییر سازگار شوند.

مدل‌های خدمات رایانش ابری

خدمات رایانش ابری، در واقع زیرساخت‌ها، پلتفرم‌ها یا نرم‌افزارهایی هستند که توسط شرکت‌های ارائه‌دهنده میزبانی می‌شوند و از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌گیرند. معماری سرویس‌گرا (SOA) بر مبنای ایده “همه چیز به عنوان یک سرویس” (EaaS یا XaaS یا به سادگی aAsS) بنا شده است. این مفهوم در محاسبات ابری که از طریق چندین مدل خدماتی توسط موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) تعریف شده است، قابل ارائه است. بر همین اساس خدمات رایانش ابری به چهار دسته کلی تقسیم می شوند: زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)، پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS)، نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS) و عملکرد به‌عنوان سرویس (FaaS) که ‌به‌عنوان محاسبات بدون سرور نیز شناخته می‌شود. هر نوع رایانش ابری سطوح مختلفی از کنترل، انعطاف‌پذیری و مدیریت را فراهم می‌کند تا سازمان‌ها بتوانند مجموعه‌ای از خدمات مناسب را برای نیازهای خود انتخاب کنند. در ادامه به بررسی هرکدام از این مدل‌ها می‌پردازیم:

زیرساخت به عنوان یک سرویس (IaaS): ابتدایی‌ترین دسته خدمات رایانش ابری، مدل معماری IaaS است. این مدل به این معناست که یک ارائه‌دهنده خدمات ابری، زیرساخت‌هایی شامل سرورهای واقعی، شبکه، مجازی‌سازی و ذخیره‌سازی داده‌ها را از طریق یک اتصال اینترنتی اجاره می‌دهد. کاربران می‌توانند از طریق یک API یا پیشخوان اختصاصی به این خدمات دسترسی پیدا کرده و مواردی همچون سیستم‌عامل، برنامه‌ها و سایر موارد مرتبط را مدیریت کنند. در عین حال، مسئولیت سخت‌افزار، شبکه، ذخیره‌سازها و امنیت داده‌ها بر عهده‌ی ارائه‌دهنده است. IaaS بالاترین سطح از انعطاف‌پذیری و کنترل مدیریتی بر منابع IT یک سازمان را به کاربران ارائه می‌دهد.

ارائه‌دهندگان IaaS زیرساخت‌هایی در مقیاس‌های کوچک، متوسط، بزرگ و فوق‌العاده بزرگ، به صورت بهینه‌سازی شده برای حافظه یا محاسبات را ارائه می‌کنند. این خدمات همچنین امکان سفارشی‌سازی برای رفع نیازهای خاص حجم کاری را فراهم می‌آورند. مدل ابری IaaS نزدیک‌ترین تجربه به یک مرکز داده از راه دور را برای کاربران کسب‌وکار فراهم می‌سازد.

پلتفرم به عنوان یک سرویس (PaaS): پلتفرم به عنوان یک سرویس (PaaS) پیچیده‌ترین مدل از انواع مدل‌های خدمات رایانش ابری در نظر گرفته می‌شود. PaaS به مدل خدمات رایانش ابری اشاره دارد که محیطی برای توسعه، آزمایش، ارائه و مدیریت برنامه‌های نرم‌افزاری را فراهم می‌کند. این مدل به توسعه‌دهندگان نرم‌افزار، یک پلتفرم اختصاصی شامل سخت‌افزار، پشته نرم‌افزاری کامل، زیرساخت و ابزارهای توسعه را ارائه می‌دهد تا بتوانند برنامه‌های خود را اجرا و مدیریت کنند یا توسعه بدهند. هدف کلی از مدل معماری PaaS این است که کاربران بتوانند به سهولت برنامه‌های کاربردی را بر روی زیرساخت ابری ایجاد کرده و سپس با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی، کتابخانه‌ها، سرویس‌ها و ابزارهای پشتیبانی شده توسط ارائه‌دهنده، آنها را مستقر کنند.

PaaS به گونه‌ای طراحی شده است که توسعه‌دهندگان را در ایجاد سریع برنامه‌های وب یا موبایل یاری کند بدون اینکه نیازی به نگرانی درباره راه‌اندازی یا مدیریت زیرساخت‌های زیربنایی مانند سرورها، ذخیره‌سازی، شبکه و پایگاه‌های داده داشته باشند. این پلتفرم ابری مشترک به کاربران کمک می‌کند تا به راحتی برنامه‌ها را توسعه و مدیریت کنند (یک جزء مهم از فرآیند DevOps) و از ساخت و نگهداری زیرساخت‌هایی که معمولاً با این فرآیند مرتبط است، معاف شوند.

نرم افزار به عنوان یک سرویس (SaaS): SaaS مدل اصلی پیاده‌سازی ابری برای اکثر نرم‌افزارهای تجاری امروزی است. برنامه‌های کاربردی SaaS بزرگ‌ترین بخش رایانش ابری را تشکیل می‌دهند و بیش از ۴۸ درصد از درآمد نرم‌افزار ابری جهان را به خود اختصاص می‌دهند.در این مدل، سازمان‌ها برنامه‌های نرم‌افزاری خود را به مشتریان یا کاربران از طریق وب ارائه می‌دهند، در حالی که مدیریت و پشتیبانی این آن‌ها به عهده ارائه‌دهنده خدمات ابری است. به طور معمول، برنامه‌های SaaS به صورت برنامه‌های کاربردی وب یا برنامه‌های موبایل ارائه می‌شوند که کاربران از طریق یک مرورگر وب، یک سرویس‌گیرنده دسکتاپ اختصاصی، یا یک API که با سیستم‌عامل‌های دسکتاپ یا موبایل ادغام می‌شود، به آن‌ها دسترسی پیدا می‌کنند.

سازمان‌ها در این مدل نیازی به مدیریت یا کنترل زیرساخت‌های ابری زیربنایی مانند شبکه، سرورها، سیستم‌های عامل یا ذخیره‌سازی ندارند. آن‌ها فقط تنظیمات پیکربندی برنامه‌های کاربردی خاص را مدیریت می‌کنند. در نتیجه، کاربران می‌توانند تنها بر نحوه استفاده از نرم‌افزار خاص تمرکز کرده و از مزایای آن بهره‌مند شوند.

عملکرد به عنوان یک سرویس (FaaS) یا مدل محاسبات بدون سرور: مدل خدماتی عملکرد به عنوان یک سرویس (FaaS) به کاربران این امکان را می‌دهد که بدون نگرانی از زیرساخت‌های اصلی، کد خود را در فضای ابری اجرا کنند. با استفاده از این مدل، کاربران می‌توانند توابعی ایجاد و اجرا کنند که به رویدادها یا محرک‌ها پاسخ می‌دهند. FaaS مدیریت سرورها و زیرساخت را به حداقل می‌رساند و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا تنها بر روی نوشتن کد متمرکز شوند. این مدل به طور خاص بر ایجاد عملکرد برنامه‌ها بدون نیاز به صرف زمان برای مدیریت مداوم سرورها و زیرساخت‌ها تمرکز دارد. ارائه‌دهنده خدمات ابری مسئول تنظیمات، برنامه‌ریزی ظرفیت و مدیریت سرور است. FaaS کد‌های برنامه را تنها هنگام پاسخ به هر درخواست اجرا کرده و به طور خودکار مقیاس زیرساخت پشتیبانی را بر اساس تعداد درخواست‌ها، کم یا زیاد می‌کند. این ویژگی به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا با کارایی بیشتری به نیازهای متغیر خود پاسخ دهند.

مدل‌های استقرار رایانش ابری

به استقرار خدمات در فضای ابری “مهاجرت ابری” گفته می‌شود. اما همه مدل‌های استقرار رایانش ابری یکسان نیستند و هیچ مدلی وجود ندارد که به‌صورت جامع برای همه نیازها مناسب باشد. به همین منظور ابتدا، باید نوع استقرار یا معماری رایانش ابری را که خدمات ابری یک سازمان بر روی آن پیاده‌سازی می‌شوند، تعیین کرد. سه مدل مختلف برای استقرار خدمات ابری شامل: ابر عمومی، ابر خصوصی یا ابر ترکیبی وجود دارد. در ادامه آن ها را بررسی می‌کنیم:

ابر عمومی (Public Cloud): ابر عمومی، نوعی از استقرار رایانش ابری چند مستاجره است که در آن ارائه‌دهنده خدمات ابری (CSPs)، منابع محاسباتی را از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌دهد. این خدمات شامل ارائه برنامه‌های نرم‌افزاری به عنوان سرویس (SaaS)، ماشین‌های مجازی (VM)، سخت‌افزار محاسباتی فیزیکی، زیرساخت‌های کامل در سطح سازمانی و پلت‌فرم‌های توسعه می‌شود. مشتریان می‌توانند هنگام دسترسی به این خدمات، حساب کاربری خود را به راحتی از طریق یک مرورگر وب مدیریت کنند. در این مدل، هزینه استفاده از منابع ممکن است به صورت رایگان باشد یا بر اساس میزان مصرف پردازش مرکزی، ذخیره‌سازی یا پهنای باند محاسبه شود.

امروزه اکثر شرکت‌ها بخش‌هایی از زیرساخت‌های محاسباتی خود را به ابر عمومی منتقل کرده‌اند. دلیل این انتقال، انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری آسان سرویس‌های ابری عمومی است که به‌طور مؤثری برای پاسخگویی به تقاضاهای متغیر حجم کاری تنظیم می‌شوند. وعده بهره‌وری بیشتر و صرفه‌جویی در هزینه‌ها، با شعار “پرداخت، تنها برای آنچه که استفاده می‌شود” مشتریان را به سمت ابر عمومی جذب می‌کند. این ویژگی‌ها، به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که به راحتی و با کمترین هزینه، منابع مورد نیاز خود را مدیریت کنند. از جمله نمونه‌های برجسته ارائه‌دهندگان خدمات ابری عمومی می‌توان به AWS، Google Cloud Platform (GCP)، IBM Cloud، Microsoft Azure، Oracle و Tencent Cloud اشاره کرد.

ابر خصوصی (Private Cloud): ابر خصوصی به منابع رایانش ابری اطلاق می‌شود که منحصراً توسط یک کسب‌وکار یا سازمان خاص استفاده می‌شود. در این مدل، خدمات و زیرساخت‌ها در یک شبکه خصوصی نگهداری می‌شوند. ابر خصوصی ترکیبی از مزایای رایانش ابری از جمله کشش، مقیاس‌پذیری و سهولت ارائه خدمات همراه با کنترل دسترسی، امنیت و امکان سفارشی‌سازی منابع زیرساخت‌های درون‌محل است.

در بیشتر موارد، ابر خصوصی می‌تواند به‌طور فیزیکی در مرکز داده‌های خود شرکت قرار گیرد. با این حال، این امکان وجود دارد که این تجهیزات بر روی زیرساخت ارائه‌دهندگان مستقل میزبانی شوند یا بر اساس منابع اجاره‌ای در یک مرکز داده خارج از سایت مدیریت شوند.

ابر ترکیبی (Hybrid Cloud): مدل استقرار ابر ترکیبی، ادغام ابر عمومی و ابر خصوصی است. ابر ترکیبی همچنین می‌تواند به معنای توانایی اتصال سرویس‌های اشتراکی، مدیریت شده و یا اختصاصی با منابع ابری باشد. Gartner ابری ترکیبی را به عنوان یک سرویس رایانش ابری تعریف می کند که ترکیبی از سرویس های ابری خصوصی و عمومی از ارائه‌دهندگان خدمات مختلف باشد. یک سرویس ابری ترکیبی از مرزهای مدل‌های استقرار عمومی و خصوصی عبور می‌کند، به طوری که نمی‌توان آن را به سادگی در یک دسته از خدمات ابری خصوصی، عمومی قرار داد.

استقرار این مدل اجازه می‌دهد داده‌ها و برنامه‌ها بین ابر خصوصی و عمومی به اشتراک گذاشته شود. با اجازه دادن به داده‌ها و برنامه‌ها برای جابه‌جایی بین ابرهای خصوصی و عمومی، یک ابر ترکیبی به کسب‌وکار شما انعطاف‌پذیری بیشتر و گزینه‌های استقرار بیشتری می‌دهد و به بهینه‌سازی زیرساخت‌ها، امنیت و انطباق موجود شما کمک می‌کند. امروزه، معماری ابری ترکیبی فراتر از اتصال فیزیکی و مهاجرت ابری گسترش یافته است تا محیطی انعطاف‌پذیر، ایمن و مقرون‌به‌صرفه را ارائه دهد که از قابلیت حمل و استقرار خودکار بارهای کاری در چندین محیط پشتیبانی می‌کند. اکثر سازمان‌ها امروزه به مدل ابری ترکیبی تکیه می‌کنند، زیرا انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری بیشتری را در کنار کاهش هزینه نسبت به راه‌اندازی‌های زیرساخت سنتی در محل ارائه می‌دهد. بر اساس شاخص تحول IBM: State of Cloud، بیش از ۷۷ درصد از مشاغل و متخصصان فناوری اطلاعات رویکرد ابری ترکیبی را اتخاذ کرده‌اند.

مدل‌های خاص استقرار رایانش ابری:

Community Cloud: مدل ابر اجتماعی، محیطی مشترک است که توسط چندین سازمان از یک جامعه خاص به اشتراک گذاشته می‌شود. این مدل به نیازها و نگرانی‌های مشترک، مأموریت‌ها، خط‌مشی‌ها، الزامات امنیتی و ملاحظات انطباقی این سازمان‌ها پاسخ می‌دهد. ابر اجتماعی می‌تواند تحت مدیریت این سازمان‌ها یا توسط یک ارائه‌دهنده خدمات ابری باشد و به صورت داخلی یا خارجی مستقر گردد.
Multicloud: مدل چند ابری، رویکردی برای استقرار رایانش ابری است که شامل استفاده از بیش از یک سرویس ابری از چندین ارائه‌دهنده (عمومی یا خصوصی) می‌باشد. معمولاً این مدل به ترکیب سرویس‌های مختلف ابری، از جمله SaaS، PaaS و IaaS، از دو یا چند ارائه‌دهنده معتبر ابر عمومی اشاره دارد. مهم است بدانید که همه ابرهای ترکیبی، چند ابری نیستند؛ اما تمامی چند ابری‌ها به نوعی ابرهای ترکیبی محسوب می‌شوند.
وجود یک محیط چند ابری ممکن است به صورت عمدی (برای کنترل بهتر داده‌های حساس یا به عنوان فضای ذخیره‌سازی اضافی برای بهبود بازیابی فاجعه) یا تصادفی (معمولاً نتیجه Shadow IT) باشد. در هر دو حالت، استفاده از چندین ابر به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که امنیت و عملکرد خود را از طریق تنوع محیط‌ها بهبود بخشند. سازمان‌ها به دلایل مختلفی از مدل چند ابری بهره می‌برند، از جمله کاهش خطر قطع خدمات ابری و استفاده از قیمت‌های رقابتی‌تر. این رویکرد همچنین از انحصار در ارائه‌دهندگان خدمات ابری جلوگیری می‌کند و به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که به راحتی بین ارائه‌دهندگان سوئیچ کنند.
Polycloud: مدل “چند ابری پلی” به استفاده از چندین ابر عمومی برای بهره‌مندی از خدمات خاص هر ارائه‌دهنده اشاره دارد. تفاوت اصلی آن با مدل چند ابری در این است که این رویکرد به جای تمرکز بر افزایش انعطاف‌پذیری یا کاهش خرابی‌ها، به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا به عملکردی فراتر از آنچه با یک ارائه‌دهنده واحد امکان‌پذیر است، دست یابند.

موارد استفاده از رایانش ابری

رایانش ابری به سرعت تکامل یافته است و به طیف گسترده‌ای از پیشنهادات و قابلیت‌های متنوع برای برآوردن تقریباً هر نیاز تجاری قابل تصوری تبدیل شده است. بسیاری از کاربران سازمانی و حتی افراد عادی روزانه از رایانش ابری بهره‌مند می‌شوند، بدون آنکه به طور کامل از این موضوع آگاه باشند. آنها زمانی که از سرویس‌های آنلاین برای ارسال ایمیل، ویرایش اسناد، ذخیره‌سازی تصاویر و فایل‌ها، یا استفاده از خدمات تفریحی مانند تماشای فیلم و تلویزیون، گوش دادن به موسیقی یا بازی کردن استفاده می‌کنند، در واقع از فناوری رایانش ابری بهره می‌برند که همه این کارها را به طور همزمان و به طرز مؤثری در پشت پرده مدیریت می‌کند.

سازمان‌ها با اندازه‌های مختلف از استارتاپ‌ها گرفته تا شرکت‌های بزرگ جهانی، از سازمان‌های دولتی تا نهادهای غیرانتفاعی به دلایل متعددی به فناوری رایانش ابری روی آورده‌اند. این پذیرش به دلیل مزایای فراوانی مانند کاهش هزینه‌ها، افزایش انعطاف‌پذیری، بهبود امنیت داده‌ها و دسترسی آسان به منابع است که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا عملکرد بهتری داشته باشند و به سرعت به نیازهای بازار پاسخ دهند. رایانش ابری امکانات و قابلیت‌های بسیار متنوعی را در اختیار کاربران و سازمان‌ها قرار می‌دهد. در اینجا به چند نمونه از این قابلیت‌ها اشاره می‌کنیم:

Google Docs و Microsoft 365: این ابزارها به کاربران این امکان را می‌دهند که به صورت آنلاین و از هر دستگاهی به ویرایش و ایجاد فایل‌های متنی با قابلیت‌های پیشرفته بپردازند. به عنوان مثال، یک تیم از اعضای مختلف می‌تواند به طور همزمان در یک سند در Google Docs کار کند، بدون اینکه جداگانه نیازی به ارسال فایل‌ها به یکدیگر داشته باشند. این قابلیت همکاری در زمان واقعی، بهره‌وری را به‌شدت افزایش می‌دهد.
ایمیل، تقویم و شبکه‌های پیام‌رسان: سرویس‌هایی مانند Gmail و Outlook به کاربران اجازه می‌دهند تا به ایمیل‌ها و موارد ثبت شده در تقویم‌های خود از هر کجا دسترسی داشته باشند. همچنین، ابزارهایی مانند Skype امکان ارتباط سریع و موثر را به‌همراه امکان ارسال فایل برای کارکنان فراهم می‌کنند. به عنوان مثال، کارمندی می‌تواند از طریق گوشی هوشمند خود، جلسه‌ای را در تقویم خود بررسی کند و در عین حال به ایمیل‌ها پاسخ دهد و فایل‌های مرتبط را به همکار خود ارسال کند.
Zoom: این ابزار یک پلتفرم کنفرانس ویدیویی مبتنی بر ابر است که به کاربران اجازه می‌دهد جلسات را ضبط و در فضای ابری ذخیره کنند. به طور مثال، یک معلم می‌تواند کلاس‌های آنلاین خود را برگزار کند و سپس ویدیوهای ضبط شده را برای دانش‌آموزان در دسترس قرار دهد. همچنین، Microsoft Teams به عنوان یک ابزار همکاری و ارتباطی دیگر، امکانات مشابهی را ارائه می‌دهد.
AWS Lambda: این ابزار به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که کدهای خود را بدون نیاز به مدیریت سرورها اجرا کنند. این بدان معناست که توسعه‌دهندگان می‌توانند به سادگی کد را بارگذاری کنند و تنها به پرداخت هزینه برای زمان اجرای واقعی کد بپردازند. برای مثال، یک توسعه‌دهنده می‌تواند از AWS Lambda برای پردازش تصاویر بارگذاری شده توسط کاربران استفاده کند، بدون اینکه نیاز به تنظیم و نگهداری سرورهای فیزیکی داشته باشد. به همین ترتیب، Google Cloud Functions و Microsoft Azure Functions نیز قابلیت‌های مشابهی را ارائه می‌دهند.
اینترنت اشیاء (IoT): این فناوری به طور قابل توجهی تحت تأثیر رایانش ابری قرار دارد و این دو فناوری با هم همکاری می‌کنند تا به مدیریت بهتر داده‌ها و بهبود عملکرد دستگاه‌ها کمک کنند. در واقع، رایانش ابری به عنوان یک زیرساخت حیاتی برای پردازش و ذخیره‌سازی داده‌های تولید شده توسط دستگاه‌های IoT عمل می‌کند. مقیاس‌پذیری، تحلیل بلادرنگ و دسترس‌پذیری از مزایای استفاده از رایانش ابری در فناوری اینترنت اشیاء است. برخی از نمونه‌های آن به شرح زیر است:

Google Nest: با کمک رایانش ابری، این دستگاه‌ها قادر به تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از سنسورهای مختلف در خانه‌های هوشمند هستند، مانند دما، رطوبت و مصرف انرژی. به این ترتیب که این داده‌ها به فضای ابری ارسال می‌شود، جایی که الگوریتم‌های پیشرفته برای تجزیه و تحلیل آن‌ها به کار می‌روند. پس از تجزیه و تحلیل، دستگاه به صاحب‌خانه توصیه می‌کند که چگونه می‌تواند مصرف انرژی را مثلاً از طریق تغییر دما یا زمان‌بندی روشن و خاموش کردن دستگاه‌ها کاهش دهد.
Amazon Alexa: این دستیار صوتی می‌تواند داده‌های مربوط به عادات و رفتارهای کاربران را جمع‌آوری کند. اطلاعاتی مانند زمان‌های استفاده از روشنایی و وسایل برقی می‌تواند به‌وسیله رایانش ابری تجزیه و تحلیل شده و به Alexa اجازه دهد تا به صورت بلادرنگ به کاربر پیشنهاداتی برای بهینه‌سازی مصرف انرژی یا مدیریت بهتر خانه ارائه دهد.

آینده رایانش ابری

رایانش ابری به سرعت در حال پیشرفت و پذیرش فناوری‌های نوین است. بر اساس گزارش “Data Attack Surface” از Arcserve، انتظار می‌رود تا پایان سال ۲۰۲۵ بیش از ۲۰۰ زتابایت داده در فضای ابری ذخیره یا پردازش شود. در این راستا، چند روند کلیدی و نکات مهم که آینده رایانش ابری را شکل می‌دهند، به شرح زیر است:

انتقال حجم‌های کاری حیاتی به ابرهای عمومی: سازمان‌ها به طور فزاینده‌ای حجم‌های کاری حیاتی خود را به ابرهای عمومی منتقل خواهند کرد. یکی از دلایل این تغییر، تمایل مدیران تجاری به اطمینان از رقابت‌پذیری شرکت‌هایشان در دنیای تحول دیجیتال است.
مدرن‌سازی سیستم‌های کامپیوتری: رهبران کسب‌و‌کار به دنبال استفاده از قابلیت مقیاس‌پذیری ابر عمومی هستند و سعی خواهند نمود تا سیستم‌های کامپیوتری درون سازمانی را همگام با فن‌آوری رایانش ابری، مدرن‌سازی کنند و واحدهای تجاری اصلی و تیم‌های DevOps خود را توانمند سازند. ارائه‌دهندگان ابر، مانند IBM و VMware، تمرکز خود را بر رفع نیازهای IT سازمانی گذاشته‌اند و تلاش می‌کنند تا موانع پذیرش ابر عمومی را که موجب جلوگیری از پذیرش کامل این فناوری شده بود، از بین ببرند.
پذیرش ابر و تکامل خدمات ابری: در فرآیند پذیرش فناوری ابری، بسیاری از شرکت‌ها عمدتاً بر روی توسعه برنامه‌های کاربردی جدید ابری متمرکز خواهند شد؛ به عبارت دیگر، آنها هم‌اکنون هم در حال طراحی و ساخت برنامه‌هایی هستند که به طور خاص برای استفاده از خدمات ابری بهینه‌سازی شده‌اند. در حالی که این سازمان‌ها در گذشته تمایلی به انتقال برنامه‌های حیاتی خود به ابر عمومی نداشتند. اکنون، آن‌ها به تدریج درک می‌کنند که با انتخاب پلتفرم‌های ابری مناسب، ابر می‌تواند به عنوان یک گزینه‌ای مطمئن برای کسب‌وکارهایشان عمل کند.
رقابت در بازار ابری: ارائه‌دهندگان خدمات رایانش ابری در یک رقابت مستمر برای جلب سهم بازار در حوزه خدمات ابری هستند و این رقابت باعث تکامل و گسترش دامنه خدمات ابر عمومی خواهد شد. به عنوان مثال، ارائه‌دهندگان IaaS اکنون خدماتی فراتر از محاسبات و ذخیره‌سازی سنتی ارائه می‌دهند، به طوری که کاربران دیگر نیازی به نگرانی درباره جنبه‌های سرور یا نمونه‌های استقرار ندارند.
نقش محاسبات ابری در پردازش کلان داده‌ها: محاسبات ابری عمومی به‌طور مؤثری به پردازش کلان داده‌ها کمک خواهند کرد و این امکان را فراهم خواهد شد که از منابع محاسباتی عظیم برای مدت زمان کوتاهی بهره‌برداری شود. هم‌اکنون نیز ارائه‌دهندگان ابر به این نیاز پاسخ داده‌اند و خدماتی نظیر Google BigQuery برای میزبانی داده‌ها در مقیاس بزرگ و Microsoft Azure Data Lake Analytics برای پردازش مجموعه داده‌های عظیم ارائه می‌کنند. این خدمات به سازمان‌ها این امکان را می‌دهند تا به راحتی داده‌های کلان خود را پردازش کرده و بینش‌های ارزشمندی استخراج کنند.
نوآوری در هوش مصنوعی و یادگیری ماشین: یکی دیگر از حوزه‌های نوظهور در فناوری‌های ابری، مربوط به هوش‌مصنوعی و یادگیری ماشین است. این فناوری‌ها طیف وسیعی از خدمات هوش‌مصنوعی و یادگیری ماشینی مبتنی بر ابر را برای برآورده کردن نیازهای مشتریان ارائه خواهند داد. برخی از پیشگامان این فناوری عبارتند از Amazon Machine Learning، Amazon Lex، Amazon Polly، Google Cloud Machine Learning Engine و Google Cloud Speech API. این ابزارها به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا به سادگی و به سرعت مدل‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین خود را توسعه دهند و به کار بگیرند، بدون اینکه نیازی به زیرساخت‌های پیچیده و پرهزینه داشته باشند.

سخن پایانی: در نهایت، رایانش ابری به عنوان یک انقلاب تکنولوژیک، ظرفیت‌های بی‌نظیری را برای سازمان‌ها فراهم کرده است تا به سرعت به نیازهای متغیر بازار پاسخ دهند و نوآوری را تسریع کنند. با ارائه انعطاف‌پذیری، مقیاس‌پذیری و دسترسی به منابع محاسباتی قدرتمند، رایانش ابری نه تنها هزینه‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه امکان پردازش کلان داده‌ها را نیز به سادگی فراهم می‌آورد. این فناوری به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که بر روی اهداف کلیدی خود تمرکز کنند و با استفاده از ابزارهای پیشرفته، به سمت آینده‌ای دیجیتال و کارآمدتر حرکت کنند.

شرکت مهندسی و امنیت شبکه دژپاد، با برخورداری از مختصصان حوزه فن‌آوری، امکان ارائه مشاوره فنی برای استفاده از خدمات رایانش ابری متناسب با نیاز سازمان شما را فراهم کرده است. جهت دریافت مشاوره فنی و لیست قیمت، با کارشناس ما تماس بگیرید.