سرور
یکی از اجزای اصلی هر شبکه، سرور است. تجهیزی معمولا هزینه‌بر که وظیفه سرویس‌دهی و انجام محاسبات سنگین بر عهده آن است. بر روی کاغذ، سرور یک دستگاه همیشه روشن و متصل به شبکه است که به برنامه‌ها یا دستگاه‌های دیگر خدماتی را ارائه می‌دهد. اما به راستی سرور چیست و چه نقشی در یک شبکه ایفا می‌کند؟ ادامه مطلب …
سرور (Server)
سرور، عبارتی که بارها آن را شنیده‌ایم. اگر از یک متخصص فن‌آوری سئوال کنید می‌گوید یکی از اجزای اصلی هر شبکه در هر مقیاسی، سرور است. تجهیزی نسبتا هزینه‌بر که وظیفه سرویس‌دهی و انجام محاسبات سنگین بر عهده آن است. به صورت تئوری و بر روی کاغذ، سرور یک دستگاه (یا برنامه‌ی مجازی) همیشه روشن و متصل به شبکه است که به برنامه‌ها یا دستگاه‌های دیگر خدماتی را ارائه می‌دهد. اما به راستی سرور چیست و چه نقشی در یک شبکه ایفا می‌کند؟ در این مقاله همراه با هم به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
عبارت سرور
در علوم رایانش و محاسبات، استفاده از عبارت سرور به سال ۱۹۶۹ و به مقالاتی باز می‌گردد که ARPANET (مدل قبلی اینترنت) را توصیف می‌کرد و از عبارات “کاربر-میزبان” و سرور-میزبان” استفاده کرده بود. در ۱۹۸۱، The Jargon File که یک واژه‌نامه و فرهنگ‌لغت مختص برنامه‌نویسان کامپیوتری بود، سرور را کامپیوتری توصیف کرد که در پس‌زمینه، سرویس درخواستی را ارائه می‌دهد و مستقیما از آن استفاده نمی‌شود. اما شاید مهم‌ترین استفاده از این عبارت هنگام ابداع وب جهانی بوده است. در اواخر سال ۱۹۹۰، تیم برنرز لی (Tim Berners-Lee) دانشمند انگلیسی که پدر وب جهانی نامیده می‌شود، از یک کامپیوتر برند NeXT در شرکت CERN، برای میزبانی اولین پروژه ابرمتن (وب) دنیا استفاده کرد و کدهای خود را برای اولین وب سرور توسعه داد. او برای اینکه این کامپیوتر اشتباهی خاموش نشود، با یک خودکار قرمز یادداشتی بر روی آن چسباند که نوشته بود: “This machine is a server. DO NOT POWER IT DOWN!!”، یعنی “این دستگاه یک سرور است. آن را خاموش نکنید!!” و به این ترتیب اولین وب سرور (WWW) جهان خلق شد.
از تاریخی که اولین بار رسما از عبارت سرور استفاده شد، بیش از ۳دهه می‌گذرد و امروزه دیگر از آن، فقط برای میزبانی وب‌سایت استفاده نمی‌شود. سرورها جزء اصلی هر شبکه‌ای، چه شبکه کوچک خانگی یا شبکه جهانی اینترنت هستند که در انواع مختلف با عملکردهای منحصربه‌فرد به‌کار گرفته می‌شوند. همانطور که تکنولوژی پیشرفت می‌کند، تعریف سرور نیز به مرور تکامل می‌یابد. عبارت سرور می‌تواند به یک ماشین فیزیکی، یک ماشین مجازی یا نرم افزاری اشاره کند که خدمات سرور را انجام می‌دهد. به طور دقیق، عبارت سرور به یک برنامه یا فرآیند کامپیوتری (برنامه در حال اجرا) اشاره دارد و به‌طور عامیانه به دستگاهی اطلاق می‌شود که برای اجرای یک یا چند برنامه سرور استفاده می‌شود. در تعریف شبکه، چنین دستگاهی میزبان (Host) نامیده می‌شود. سرور مجازی یک نمایش مجازی (شبیه‌ساز) از یک سرور فیزیکی است که مانند نسخه فیزیکی خود، شامل سیستم‌عامل و برنامه‌های کاربردی آن است و بر روی یک دستگاه فیزیکی در حال اجرا، نگهداری می‌شود. در این حالت، یک کنسول مدیریتی به کاربر این امکان را می‌دهد که منابع سخت‌افزاری دستگاه فیزیکی را به سرور مجازی (در هر تعداد) اختصاص بدهند. با پیشرفت تکنولوژی و برتری مجازی‌سازی، ممکن است در آینده عبارت سرور تنها به یک نرم‌افزار که بر روی یک یا چند دستگاه رایانش فیزیکی اجرا شود، اطلاق گردد.
الگوی کارکرد سرور چگونه است؟
عبارت Server از Serve به معنی خدمت کردن می‌آید و به این معنی است که سرور به سایر دستگاه‌ها خدمت یا سرویسی را ارائه می‌دهد. سرور بخشی از مدل کاربر-سرور (سرویس‌گیرنده-سرویس‌دهنده Client-Server) است که ماهیت این ارتباط، درخواست و پاسخ (Request–Response) است. یعنی هر فرآیندی در شبکه که به درخواست یک دستگاه دیگر پاسخ ارسال می‌کند (مثلا از راه دور (ریموت) یا مثلا برای اشتراک‌گذاری یک منبع) یک سرور است و فرآیند پاسخ گیرنده یک کاربر است. بنابراین هر کامپیوتر متصل به یک شبکه می‌تواند میزبان سرورها باشد. برای مثال، اگر فایل‌های روی یک دستگاه توسط فرآیندی با دیگر کاربران، به اشتراک گذاشته شود، آن فرآیند یک فایل سرور نامیده می‌شود. در مثالی مشابه، نرم‌افزار وب سرور چون می‌تواند بر روی هر کامپیوتری قابل اجرا باشد، در این صورت یک لپ‌تاپ یا حتی یک کامپیوتر شخصی ساده نیز می‌تواند یک وب سرور باشد.
در الگوی سرویس‌گیرنده-سرویس‌دهنده، یک برنامه سرور که در انتظار دریافت درخواست از برنامه‌های سرویس‌گیرنده است، ممکن است در همان کامپیوتر یا سایر کامپیوترهای متصل به شبکه نصب شده باشد. یک فرآیند (برنامه کاربردی) در یک کامپیوتر ممکن است به عنوان یک کاربر با درخواست خدمات از تعدادی برنامه (سرور) و همزمان به‌عنوان سرور برای درخواست‌های برنامه‌های دیگر (کاربر) عمل کند. در حالی که درخواست-پاسخ رایج‌ترین طراحی کاربر-سرور است، موارد دیگری مانند الگوی انتشار-اشتراک (Pub-Sub) وجود دارد. در این الگو، کاربران در یک سرور انتشار-اشتراک ثبت‌نام می‌کنند و در دریافت خودکار انواع مشخصی از پیام‌ها مشترک می‌شوند. این ثبت‌نام اولیه ممکن است با درخواست-پاسخ انجام شود. پس از آن، سرور Pub-Sub پیام‌ها را به دستگاه کاربر ارسال می‌کند، بدون اینکه کاربر برای دریافت پیام‌ها را از سرور، درخواست جدیدی داده باشد. پیام‌رسانی انتشار-اشتراک یا پیام‌رسانی Pub-Sub، در واقع یک مدل ارتباطی ناهمگام است که ساخت برنامه‌های کاربردی مدرن و از نظر معماری پیچیده را در فضای ابری برای توسعه‌دهندگان آسان می‌کند.
اجزای سرور
عملکرد سرور، برای اجرایی شدن به ۲ بخش “نرم‌افزاری” و “سخت‌افزاری” نیاز دارد. با توجه به نیاز شبکه و نوع کاربرد سرور، اجزای سخت‌افزاری می‌بایست از حداقل تعیین شده برای پردازش، ذخیره‌سازی، پهنای باند ارتباطی و… برخوردار باشد. در ادامه به بررسی بخش‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری می‌پردازیم:
نرم‌افزار سرور:
هر سرور حداقل به دو جزء نرم‌افزاری نیاز دارد: سیستم‌عامل و برنامه سرویس‌دهنده. برنامه سرویس‌دهنده نوع و ماهیت سرور را مشخص می‌کند. در مقابل سیستم‌عامل به عنوان یک زیرساخت برای اجرای برنامه سرویس‌دهنده عمل می‌کند، دسترسی به منابع سخت‌افزاری را فراهم می‌کند و خدمات وابستگی برای برنامه سرویس‌دهنده را ارائه می‌دهد. همچنین این امکان را برای دستگاه‌های کاربر فراهم می‌کند تا با سرور ارتباط برقرار کنند. مانند آدرس IP سرور که در سیستم‌عامل به آن اختصاص داده می‌شود. نکته مهم این است که سیستم‌عامل سرور با سیستم‌عامل کامپیوتر دسکتاپ متفاوت است. برای مثال Windows10 یک سیستم‌عامل دسکتاپ و Windows Server 2022 یک سیستم عامل سرور است. یک سیستم‌عامل دسکتاپ ممکن است بتواند برخی از عملکردهای ابتدایی سرور را انجام دهد، اما جایگزین سیستم‌عامل سرور نیست زیرا طراحی، سرویس‌ها، مجوزها، پایداری تحت بار سنگین، امنیت و… را ندارد. به‌عنوان مثال، سیستم عامل Windows10 می‌تواند فایل‌ها را با تعداد محدودی از دستگاه‌های موجود در شبکه محلی (Local) به اشتراک بگذارد. با این حال، هرگز برای به اشتراک‌گذاری فایل‌ها در مقیاس بزرگ و استفاده تعداد زیادی کاربر همزمان طراحی نشده است، ولی این کار از عهده Windows Server 2022 برمی‌آید.
سیستم‌عامل سرور برای عملکرد بهینه در محیط شبکه طراحی شده و از هرتعداد اتصال شبکه (در مقابل محدودیت اتصال سیستم‌عامل دسکتاپ) تا جایی که سخت‌افزار آن اجازه بدهد، بهره می‌برد. همچنین امکان ذخیره‌سازی پیشرفته برای ظرفیت‌های بالا، خوشه‌بندی و تجمیع چند سرور (Clustering)، مجازی‌سازی (Virtualization)، کنترل پایگاه داده، میزبانی ایمیل، مدیریت اجزای شبکه، اشتراک‌گذاری فایل و پرینتر و… را فراهم می‌آورد. نسخه سرور با امکان دسترسی پیشرفته برای مدیریت حساب‌های کاربری، امکان پیکربندی و مدیریت مدل Domian بجای Workgroup را در اختیار مدیران شبکه قرار می‌دهد. در پشتیبانی سخت‌افزاری، سیستم‌عامل سرور امکان بهره‌برداری از حافظه RAM و تعداد پردازنده‌های بیشتری نسبت به نسخه دسکتاپ دارد اما در مقابل، هزینه خرید سیستم‌عامل سرور در بیشتر مدل‌ها و نسخه‌ها، از سیستم‌عامل دسکتاپ بسیار بالاتر است.
سیستم‌عامل سرور | سیستم‌عامل دسکتاپ | |
عملکرد | نقش اصلی سرور ارائه خدمات مورد نیاز شبکه مانند احراز هویت، به اشتراک‌گذاری منابع و… به کاربران مجاز و دستگاه‌ها است. | سیستم عامل دسکتاپ برای دریافت خدمات از سرور استفاده می‌شود. |
امنیت | امنیت بیشتری را ارائه می‌دهد. | امنیت کمتری را ارائه می‌دهد. |
رابط کاربری | به طور معمول شامل هر دو رابط کاربری گرافیکی و CLI است. | در درجه اول بر روی رابط کاربری گرافیکی کاربر پسند متمرکز شده است. |
ساختار | ساختار پیچیده و تنظیمات پیکربندی بیشتر برای مدیریت بهتر منابع شبکه | ساختار ساده و تنطیمات کمتری دارد |
قدرت پردازش | به قدرت پردازش بیشتری نیاز دارد. | نیاز به قدرت پردازش کمتری دارد. |
پشتیبانی سخت‌افزاری | برای مدیریت ترافیک و محاسبات پیچیده، از تعداد بیشتری پردازنده، رم و حافظه با پیکربندی پیشرفته پشتیبانی می‌کند. | از محدودیت برای سخت‌افزار در تعداد پردازنده و رم و… برخوردار است. |
پایداری در روشن ماندن | با روشن ماندن در طولانی مدت بسیار پایدارتر و کارآمدتر است. | در طولانی مدت پایداری و کارایی کمتری دارد. |
مانند نسخه‌های | Unix OS، Linux Server، Windows server، NetWare OS | Windows، Android، MAC. |
سخت‌افزار سرور:
از یک لپ‌تاپ یا کامپیوتر دسکتاپ، معمولاً برای انجام برنامه‌های کاربردی، وب‌گردی و محتوای رسانه‌ای استفاده می‌شود. در مقابل، یک سرور برای طولانی مدت، روشن است و یک وظیفه خاص مانند مدیریت ایمیل‌های دریافتی و ارسالی را انجام می‌دهد. از آنجایی که یک سرور برای وظایف سنگین و ارائه خدمات شبکه در ۲۴ ساعت شبانه‌روز طراحی شده است، باید از یک کامیپوتر دسکتاپ قابل اعتمادتر باشد و از ویژگی‌های سخت‌افزاری خاصی بهره ببرد که معمولاً در کامپیوترهای دسکتاپ معمولی استفاده نمی‌شود. همچنین چون سرورها معمولاً از طریق شبکه و از راه دور قابل دسترسی هستند، بسیاری از آن‌ها بدون مانیتور یا دستگاه ورودی و… کار می‌کنند. بسیاری از سرورها رابط کاربری گرافیکی (GUI) نیز ندارند و از راه دور پیکربندی و مدیریت می‌شوند. مدیریت از راه دور را می‌توان از طریق روش‌های مختلفی از جمله کنسول مدیریت مایکروسافت (MMC)، PowerShell، SSH و سیستم‌های مدیریت مبتنی بر مرورگر مانند iDRAC Dell یا iLo HP انجام داد.
سرورها معمولاً از یک شاسی رک شامل یک منبع تغذیه، یک برد سیستم، یک یا چند CPU، حافظه، تجهیزات ذخیره‌سازی و رابط شبکه قدرتمند تشکیل می‌شوند. در ظاهر اگرچه سرورها و کامپیوترهای دسکتاپ، دارای اجزای یکسانی هستند، اما سخت‌افزار سرور گران‌تر و قابل اعتمادتر است و اغلب همراه با ویژگی‌های متفاوتی ساخته می‌شود. سخت‌افزار سرور تا آنجا که ممکن است فشرده طراحی می‌شود
تا در یک فضای کوچک (یک طبقه رک) جا بگیرد و در کنار به حداقل رسیدن مصرف انرژی (برای روشن ماندن ۲۴ساعته)، حداکثر عمر مفید و عملکرد دستگاه را ارائه بدهد. سرورها در اجزای داخلی سخت‌افزاری خود، علاوه برتری تکنولوژی، از تعداد بیشتری از تجهیزات، نسبت به مدل دسکتاپ استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال، پردازنده یک لپ‌تاپ یا کامپیوتر دسکتاپ، می‌تواند یکی از انواع پردازنده‌های معمول بازار مانندIntel Core i5 باشد، اما برای سرور می‌توان حداقل از ۲ پردازنده خاص مانند Intel Xeon W-3265 بر روی یک مادربرد استفاده کرد. همچنین میزان حافظه RAM و ذخیره‌ساز در پیکربندی سخت‌افزاری سرور بسیار فراتر از حداکثر مقداری است که در یک کامپیوتر دسکتاپ خواهید یافت.
انواع سرور
انواع مختلفی از سرورها وجود دارد که هر کدام اهداف خاصی را برای نیازهای سازمانی مختلف انجام می‌دهند. بسیاری از شبکه‌ها شامل یک یا چند نوع سرور هستند که ممکن است بر روی چند سخت‌افزار مجزا، یا به‌صورت مجازی بر روی یک سخت‌افزار، قرار بگیرند. برخی از پرکاربردترین انواع سرور بر اساس نوع کاربرد، عبارتند از:
فایل سرور (File Server):
فایل سرورها، داده‌ها موجود در شبکه را جمع‌آوری، مدیریت و ذخیره نموده، سپس به‌صورت یکپارچه با سایر کاربران به اشتراک می‌گذارند. به این صورت که کاربران از سرتاسر شبکه، داده‌های خود را در این نقاط ذخیره نموده و سپس با توجه به مجوزهای از قبل اعطا شده، سایر کاربران امکان دسترسی با آن‌ها را خواهند داشت. فایل سرورها علاوه بر مدیریت و ذخیره‌سازی مرکزی فایل‌ها، امکان استفاده از راه‌حل‌های مختلف پشتیبان‌گیری را برای ایجاد امنیت و یکپارچگی فایل‌ها در شبکه یک سازمان ارائه می‌دهند. سخت‌افزار فایل سرور را می‌توان برای به حداکثر رساندن سرعت خواندن و نوشتن با تجهیزات مدرن ذخیره‌سازی بیهنه‌سازی کرد. نمونه‌هایی از سیستم‌عامل‌های مناسب برای سرویس فایل سرور، Windows Server و توزیع‌های مبتنی بر لینوکس مانند Ubuntu Serverاست.
وب سرور (Web Server):
یکی از فراوان‌ترین نوع سرورها در دنیای فن‌آوری اطلاعات، وب سرور است. وب سرورها صفحات وب و محتوا را از طریق اینترنت (یا اینترانت) به کاربران ارائه می‌دهند و میزبان برنامه‌ها تحت وب برای ارائه خدمات به کاربران هستند. به این شکل که به درخواست‌های مرورگرهای در حال اجرا در کامپیوترهای کاربران برای صفحات وب یا سایر خدمات مبتنی بر وب پاسخ می‌دهند. آن‌ها درخواست‌های مرورگرهای وب را تفسیر می‌کنند، صفحات وب یا فایل‌های مربوطه را بازیابی می‌کنند و آن‌ها را به کاربر درخواست کننده ارسال می‌کنند. وب سرورهای محبوب شامل Apache HTTP Server، Nginx و Microsoft Internet Information Services (IIS) می‌باشند.
میل سرور (Mail Server):
یکی از رایج‌ترین انواع سرور Mail Server است. میل سرور (ایمیل سرور یا سرور پست الکترونیک) وظیفه دریافت ایمیل‌های کاربران (Local یا در همان Domain) و سایر سرویس‌های ایمیل (از اینترنت یا اینترانت) و همچنین ارسال ایمیل‌های خروجی را برعهده دارد. میل سرور ایمیل‌های دریافتی و ارسالی را مدیریت کرده و آن‌ها را تا زمانی که کاربر به آن‌ها احتیاج داشته باشد، بسته به ظرفیت خود، ذخیره می‌کند. برخورداری از یک میل سرور این امکان را فراهم می‌کند که به جای اینکه هر کاربر با کامپیوتر خود طور مداوم سیستم ایمیل خود را اجرا و بررسی کند، یک سرور همیشه روشن و متصل به دامین و اینترنت، آماده ارسال و دریافت ایمیل با ارائه دسترسی به تمام کاربران باشد. میل سرورها از پروتکل‌های رایج مانند SMTP، IMAP یا POP3 برای ارسال، دریافت و بازیابی ایمیل بهره می‌برند. محبوب‌ترین میل سرورها Microsoft Exchange Server، Postfix، Devecot و Sendmail و… هستند.
DNS سرور (DNS Server):
DNS سرورها (سرویس نام دامنه) سرورهای کاربردی هستند که آدرس‌های IP قابل خواندن توسط ماشین به نام‌های قابل درک برای انسان تبدیل (و برعکس) می‌کنند. DNS سرورها، شامل پایگاه‌داده گسترده‌ای از نام‌ها و IPها و اطلاعات سایر سرورهای DNS است که برای شناسایی دامین‌ها، کامپیوترها، دستگاه‌های متصل به شبکه و یا وب سایت‌ها استفاده می‌شوند. هنگامی که یک کاربر (یا دستگاه) به آدرس یک سیستم نیاز دارد، یک درخواست DNS با نام منبع مورد نظر به یک DNS سرور ارسال می‌کند. DNS سرور با بررسی پایگاه داده خود، آدرس IP درست را از جدول اسامی انتخاب و برای آن درخواست، ارسال می‌کند.
سرور پایگاه داده (Database Server):
سرورهای پایگاه داده همانطور که از اسم آن‌ها مشخص است، چندین پایگاه داده را به‌صورت متمرکز مدیریت می‌کنند و به درخواست‌های برنامه‌های کاربران ((query برای بازیابی، ذخیره و اصلاح داده‌ها رسیدگی می‌کنند. پایگاه‌های داده باید در هر لحظه و به‌صورت همزمان برای کاربران، قابل دسترسی باشند. این وظیفه سرورهای پایگاه داده است که برنامه‌های پایگاه داده را اجرا نموده و در برنامه‌های کاربردی سمت سرویس‌گیرنده، به درخواست‌ها (queryها) پاسخ داده و داده‌ها را از پایگاه داده‌ای را بازیابی یا بازنویسی آن می‌کنند. سرورهای پایگاه داده، یکپارچگی داده‌ها، امنیت و مدیریت کارآمد درخواست‌ها را تضمین می‌کنند. محبوب‌ترین ابزارهای سرور پایگاه داده شامل Microsoft SQL Server، Oracle Database و Informix و… می‌باشند.
پرینت سرور (Print Server):
پرینت سرور با به اشتراک‌گذاری پرینترها در شبکه، امکان مدیریت و توزیع عملکرد چاپ را در شبکه فراهم می‌کند. به‌این‌صورت که امکان دسترسی به یک یا چند چاپگر متصل به شبکه را به کاربران بدون دسترسی فیزیکی می‌دهد. منظور از عدم دسترسی فیزیکی یعنی به جای اتصال چاپگر به هر کامپیوتر در شبکه، یک پرینت سرور واحد به تمام درخواست‌های چاپ از سوی کاربران متعدد پاسخ می‌دهد. پرینت سرور (سرور چاپ) به عنوان یک صف برای مدیریت درخواست‌های چاپی که کاربران ارسال می‌کنند، عمل می‌کند. همچنین پرینت سرور می‌تواند کارهای موجود در صف چاپ را بر اساس نوع کار یا ارسال کننده کار آن، اولویت‌بندی کند.
پروکسی سرور (Proxy Server):
پروکسی سرور به عنوان یک واسطه بین نقاط پایانی (کاربر) و سرور هنگام اتصال به اینترنت، و به جهت ایزوله کردن کامپیوتر کاربر (اهداف امنیتی) عمل می‌کند. یک پروکسی سرور هنگامی که یک درخواست را از کاربر می‌گیرد به جای پاسخ به کاربر، درخواست را به سرور یا فرآیند دیگری ارسال می‌کند. سپس پروکسی سرور هنگامی که پاسخ را از سرور دوم دریافت نمود، آن را به کاربر برمی‌گرداند، گویی خودش به تنهایی پاسخ می‌دهد. به این ترتیب، نه کاربر و نه سرور پاسخ‌دهنده، نیازی به اتصال مستقیم به یکدیگر ندارند. دلایل انجام این کار شامل کنترل و فیلتر محتوا، بهبود عملکرد ترافیک، جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به شبکه، یا صرفاً مسیریابی بهتر برای جریان ترافیک در یک شبکه بسیار بزرگ و پیچیده است.
سرور مجازی (Virtual Server):
سرورهای مجازی، شبیه‌سازی نرم‌افزاری از سرورهای فیزیکی هستند که در تعداد چندتایی روی یک سخت‌افزار فیزیکی واحد اجرا می‌شوند. بر خلاف مدل سنتی، سرورهای مجازی تنها بر اساس تعریف در نرم‌افزار تخصصی به نام Hypervisor وجود دارند. هر هایپروایزر می‌تواند صدها یا حتی هزاران سرور مجازی را به طور همزمان مدیریت و اجرا کند. Hypervisor سخت‌افزار موجود را به قطعات کوچک (به‌صورت مجازی) تقسیم کرده و آن را به گونه‌ای به سرورهای مجازی تخصیص می‌دهد که گویی یک سخت‌افزار فیزیکی جداگانه و واقعی است. سپس درخواست‌های محاسباتی و ذخیره‌سازی سرور مجازی را به سخت‌افزار واقعی اختصاص یافته، منتقل می‌کند. پلتفرم‌های مجازی‌سازی پیشرو شامل VMware vSphere، Microsoft Hyper-V و KVM (ماشین مجازی مبتنی بر هسته) هستند.
اپلیکشین سرور (Application Server):
اپلیکیشن سرور (سرورهای برنامه‌های کاربردی) واسط سیستم‌عامل، پایگاه داده و برنامه‌های کاربردی مورد استفاده کاربران (عموما تحت وب) است. اپلیکیشن سرورها، برنامه‌ها را سرویس‌دهی نموده و از طریق شبکه (نه لزوما اینترنت) به کابران دسترسی می‌دهند. آن‌ها یک محیط اجرایی برای اجرای کد برنامه، مدیریت منابع و رسیدگی به درخواست‌های کاربر به صورت همزمان فراهم می‌کنند. استفاده از اپلیکیشن سرور، نیاز نقاط پایانی را به داشتن منابع کافی محاسباتی، ذخیره‌سازی و… برای اجرای برنامه‌ها را برطرف می‌کند. همچنین نیاز به نصب و نگهداری نرم‌افزار را بر روی کامپیوترها برطرف کرده و نرم‌افزار تنها بر روی سرور نصب خواهد شد. برخی از اپلیکیشن سرورهای محبوب عبارتند از Apache Tomcat، JBoss (WildFly) و IBM WebSphere.
سرور رایانشی (Computing Server):
این سرورها که به سرورهایی با قدرت رایانش بالا شناخته می‌شوند، می‌توانند مقادیر زیادی از منابع محاسباتی، به ویژه CPU و حافظه با دسترسی تصادفی (RAM) را از طریق شبکه با کلاینت‌ها (کامپیوترهای کاربران) به اشتراک بگذارند. کلاینت‌های متصل به شبکه، اگر به محاسبات یا RAM بیشتری برای پردازش نیاز داشته باشند، از منابع سرور رایانشی استفاده می‌کنند. این کلاینت‌ها که بعضا ترمینال نامیده می‌شوند در واقع ممکن است هیچ‌گونه قدرت محاسباتی نداشته باشند. معماری و پیکربندی این سرورها و کلاینت‌های همراه آن‌ها، پیچیده است و بیشتر برای پروژه‌های خاصی مانند تحقیقات پزشکی، رندر کردن انیمیشن و… و تحت عنوان ابرکامپیوتر استفاده می‌شوند.
سرور ابری (Cloud Server):
سرورهای ابری، درواقع زیرساخت مجازی و قدرتمندی هستند که در یک محیط رایانش ابری اجرا می‌شوند و توسط کاربران نامحدود، از راه دور و هر مکانی، قابل دسترسی هستند. سرورهای ابری درست مانند سرورهای فیزیکی کار می‌کنند و عملکردهای مشابهی مانند ذخیره داده‌ها و اجرای برنامه‌ها را انجام می‌دهند. سرورهای ابری می‌توانند برای تامین هر نوع محاسبات ابری، از جمله زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)، پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS) و نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS) استفاده شوند. پیشگام اصلی رایانش ابری، پلتفرم AWS آمازون بود. امروزه برخی از ارائه‌دهندگان سرورهای ابری پلتفرم ابری Google، Microsoft Azure و IBM Cloud هستند.
سخن پایانی:
سرورها تجهیزاتی با قدرت محاسباتی بالا هستند که به‌عنوان مغز متفکر شبکه، جزء جدایی ناپذیر شبکه‌های سازمانی شناخته می‌شوند. این ابزارهای نسبتا گران‌قیمت، با کاربردهای فراوانی که دارند، نیازهای محاسباتی، ذخیره‌سازی، مدیریتی، پایش و… کاربران را برطرف می‌کنند. با این وجود، ظهور رایانش ابری و سرور مجازی، تعداد سرورهای فیزیکی در محل سازمان را تغییر داده است. امروزه بسیاری از سازمان‌ها در حال کاهش تعداد سرورهای فیزیکی و افزایش تعداد سرور مجازی (یا ابری) در شبکه خود هستند. مجازی‌سازی سرورها با بهره‌مندی از حجم کمتری از منابع سخت‌افزاری، ضمن صرفه‌جویی در هزینه، سازمان‌ها را قادر می‌سازد تا حجم کاری بیشتری را در فضای کمتری میزبانی کنند.
شرکت مهندسی و امنیت شبکه دژپاد، با برخورداری از مختصصان حوزه فن‌آوری، امکان ارائه مشاوره فنی در بالاترین سطح را برای انتخاب بهترین سرورها متناسب با نیاز سازمان شما فراهم کرده است. بخش بازرگانی دژپاد با ارائه جدیدترین و پیشرفته‌ترین سرورهای برندهای معتبر جهان، همراه شما در پیشرفت کسب و کار شما خواهد بود. جهت دریافت مشاوره فنی و لیست قیمت، با ما تماس بگیرید.